23 Sie Kazimierz Dolny 30 lipca – 7 sierpnia 2022 Festiwal Filmowy Dwa Brzegi
Poza filmami mieliśmy okazję wziąć udział w spotkaniach z twórcami. Wywiady z osobami, które w jakiś sposób są związane z obejrzanym przed chwilą filmem ubogacają ten obraz. Nadają mu ramy. Czasem te ramy są piękniejsze od samego obrazu.
Festiwal filmowy w Kazimierzu Dolnym odbył się po raz szesnasty. W kuluarach szeptano Kto wie, czy to nie ostatni festiwal. To samo mówiono i pisano oficjalnie.
Dobrze się złożyło, że z pewnym opóźnieniem publikuję ten wpis. Kilka dni temu podano do oficjalnej wiadomości, że festiwal odbędzie się. Informacja ze strony https://www.dwabrzegi.pl/znamy-date-17-edycji-bnp-paribas-dwa-brzegi/
„Na 17. BNP Paribas Dwa Brzegi zapraszamy w dniach 29 lipca – 6 sierpnia 2023 roku”.
Poza filmami mieliśmy okazję wziąć udział w spotkaniach z twórcami. Wywiady z osobami, które w jakiś sposób są związane z obejrzanym przed chwilą filmem ubogacają ten obraz. Nadają mu ramy. Czasem te ramy są piękniejsze od samego obrazu.
Obraz pierwszy
Adam Woronowicz
Po filmie, w którym grał ks. Popiełuszkę miał obawy o zaszufladkowanie w jednej roli. Nie ziściły się, jest aktorem wielu ról, np. Chrzest Marcina Wrony,
Rewers, Teściowie, Zupa nic.
Po wzięciu udziału w jedynej reklamie z jego udziałem pojawiły się zabawne sytuacje – zaczepianie na ulicy, bo ludzie błyskawicznie identyfikują się z aktorem, który reklamuje piwo.
Panie Adamie, jak ja czekam na kolejną reklamę z Pana udziałem
Granie dobrej postaci daje funkcję terapeutyczną. Wbrew pozorom jest to trudniejsza rola do zagrania, bo zieje nudą. Łatwiej zagrać złą osobę, z reguły czarny charakter jest bardziej wyrazisty. Agresja – odwrotność czułości. Co wyniósł ze szkoły aktorskiej? Nigdy nie rób tego ze względu na to, żeby Cię lubili. Rób tak, bo to jest sztuka aktorska.
Po latach dociera do niego w pełni, co w szkole aktorskiej chcieli przekazać wykładowcy: Komorowska, Kucówna, Zapasiewicz, Holoubek, Łapicki. Przekazali mu obraz aktora-filozofa, króla, czasem błazna. Nauczyli myślenia o postaci, nie wyciskania z niej wszystkiego, co się da. Dali swoją obecność.
Obraz drugi
Maciej Stuhr
Rozmowy w kontekście Behawiorysta i Skazany.
Stuhr mówi Czarny charakter nigdy nie jest czarny. Kryją się za tym braki miłości, ciepła, wsparcia. Różni ludzie stają na drodze każdego człowieka.
Jacy ludzie i jakie piętno ci ludzie odcisną? Z reguły czarny charakter spotyka wyłącznie oprawców.
Aktorzy lubią grać kolorowe postaci, „szwarc” charakter, zły, gorszy, fałszywy…
Jednak to się zmienia. Ludzie funkcjonują w kręgu stereotypów, np. że dobro jest może nudne, bezbarwne, mało kolorowe.
Z obserwacji reżyserskiej jest to bardzo potrzebne, aby świat był zapełniony przez bohaterów o różnej hierarchii wartości.
Maciej Stuhr czekał 10 lat, żeby zmienić wizerunek dobrego aktora. Jak mówił podczas spotkania, ostatnio w roli złych charakterów obsadzani są aktorzy, którzy maja niebieskie oczy.
Na pytanie o dobro odpowiada, że paradoksalnie najlepszym tłem dla dobra jest zło – wtedy zaczyna się historia. Pytanie, czy choroba psychiczna – czy to ma być usprawiedliwienie dla pewnych zachowań?…
Na ekranie widzimy grzechy lub błędy – to są lekcje, żeby wiedzieć po której stanąć stronie.
Oglądanie czarnego charakteru z pozycji tzw. kanapy; nas to wprawdzie nie dotyczy, ale chcemy decydować, np. kto przeżyje. Często zadawane pytanie – czy zło przybierze inną twarz ?… Czy zwróci się w inną stronę?
Macieja Stuhra ciekawi i zastanawia obrazek tzw. dobrego sąsiada. Po tragedii zdziwieni sąsiedzi mówią dziennikarzom i policji: Taki dobry był, „Dzień dobry mówił, uśmiechał się.
Obraz trzeci
Lidia Duda „Pisklaki”
Troje siedmiolatków – rezolutna Zosia, niezależna Kinga i wrażliwy Oskar – rozpoczyna naukę w szkole z internatem dla dzieci niewidomych i niedowidzących w Laskach. Dokument, który powstaje rodzi tyle wzruszenia, co czułości. To szczególny dokument, stąd też ta forma opisu tego spotkania – urywane zdania, nie przegadane frazy…
Musimy sobie ułożyć życie
One maja 7 lat
Zosia uczy się samodzielności przy mamie, której mówi w pierwszych minutach filmu:
I co ja zrobię, jak Ciebie nie będzie?
Założenie przy realizacji filmu –
dzieci wypełniają sobie nawzajem pustkę, tę pustkę wypełni rówieśnik.
Jest współodczuwanie – sytuacje, kiedy mają czas dla siebie.
Nie system, nie edukacja; szkoła owszem ważna, sukcesy, przechodzą przez nie i budują siłę.
Nie to jest najważniejsze.
Ratunek tylko w drugim człowieku w wymiarze mikro:
bardziej uważni na drugiego człowieka, współodczuwanie.
Tymczasem ludzie tworzą wojnę.
Czułość to szukanie podobieństw Tokarczuk
Szukanie tego, co nas łączy zapobiega konfliktom.
Mikroświaty tworzymy na poziomie 7-latkow
Machanie rączkami – wyładowywanie energii, emocji
Stad tytuł Pisklaki
Dokument daje perełki; w fabule to by nie przeszło.
Lidia, autorka dokumentu o swojej pracy:
Zazwyczaj nie mam dużo materiału
Z prostej przyczyny – mam już doświadczenie
Nie potrzebuję tylu ujęć
Wiem, co chcę nagrać
Obstawiać określone sytuacje
Polować na nie…
Pytanie z widowni o Herkulesa Lidii.
Odpowiada, że drzemie w niej potrzeba szukania historii, dzięki którym będzie mogła oddychać
Dlatego:
– Robię to, co robię – To pasja Panią napędza
O Pisklakach na koniec –
Empatia, czułość, to co wnosisz – to otrzymujesz – energia.
Kamera z punktu widzenia dziecka, nisko; bo dziecko ma zawężony świat, też dlatego, by uciec od dorosłych.
Nie znają perspektywy dorosłego.
Chcesz porozmawiać z dzieckiem
ustaw oczy na poziomie jego oczu.