23 Sie Kazimierz Dolny 30 lipca – 7 sierpnia 2022 Festiwal Filmowy Dwa Brzegi

Poza filmami mieliśmy okazję wziąć udział w spotkaniach z twórcami. Wywiady z osobami, które w jakiś sposób są związane z obejrzanym przed chwilą filmem ubogacają ten obraz. Nadają mu ramy. Czasem te ramy są piękniejsze od samego obrazu.

 

Festiwal filmowy w Kazimierzu Dolnym odbył się po raz szesnasty. W kuluarach szeptano  „Kto wie, czy to nie ostatni festiwal”. To samo mówiono i pisano oficjalnie.

Dobrze się złożyło,  że z pewnym opóźnieniem publikuję ten wpis. Kilka dni temu podano do oficjalnej wiadomości, że festiwal odbędzie się. Informacja ze strony https://www.dwabrzegi.pl/znamy-date-17-edycji-bnp-paribas-dwa-brzegi/

„Na 17. BNP Paribas Dwa Brzegi zapraszamy w dniach 29 lipca – 6 sierpnia 2023 roku”.

Poza filmami mieliśmy okazję wziąć udział w spotkaniach z twórcami. Wywiady z osobami, które w jakiś sposób są związane z obejrzanym przed chwilą filmem ubogacają ten obraz. Nadają mu ramy. Czasem te ramy są piękniejsze od samego obrazu.

Obraz pierwszy

Adam Woronowicz

Po filmie, w którym grał ks. Popiełuszkę miał obawy o zaszufladkowanie w jednej roli. Nie ziściły się, jest aktorem wielu ról, np. „Chrzest” Marcina Wrony,

„Rewers”, „Teściowie”, „Zupa nic”.

Po wzięciu udziału w jedynej reklamie z jego udziałem pojawiły się zabawne sytuacje – zaczepianie na ulicy, bo ludzie błyskawicznie identyfikują się z aktorem, który reklamuje piwo.

„Panie Adamie, jak ja czekam na kolejną reklamę z Pana udziałem”

Granie dobrej postaci daje funkcję terapeutyczną. Wbrew pozorom jest to trudniejsza rola do zagrania, bo zieje nudą. Łatwiej zagrać złą osobę, z reguły czarny charakter jest bardziej wyrazisty. Agresja – odwrotność czułości. Co wyniósł ze szkoły aktorskiej? „Nigdy nie rób tego  ze względu na to, żeby Cię lubili. Rób tak, bo to jest sztuka aktorska”.

Po latach dociera do niego w pełni, co w szkole aktorskiej chcieli przekazać wykładowcy: Komorowska, Kucówna, Zapasiewicz, Holoubek, Łapicki. Przekazali mu obraz aktora-filozofa, króla, czasem błazna. Nauczyli myślenia o postaci, nie wyciskania z niej wszystkiego, co się da. Dali swoją obecność.

 

Obraz drugi

Maciej Stuhr

 

Rozmowy w kontekście „Behawiorysta” i „Skazany”.

Stuhr mówi „Czarny charakter nigdy nie jest czarny. Kryją się za tym braki miłości, ciepła, wsparcia”. Różni ludzie stają na drodze każdego człowieka.

Jacy ludzie i jakie piętno ci ludzie odcisną? Z reguły czarny charakter spotyka wyłącznie oprawców.

Aktorzy lubią grać kolorowe postaci, „szwarc” charakter, zły, gorszy, fałszywy…

Jednak to się zmienia. Ludzie funkcjonują w kręgu stereotypów, np. że dobro jest może nudne, bezbarwne, mało kolorowe.

Z obserwacji reżyserskiej jest to bardzo potrzebne, aby świat był zapełniony przez bohaterów o różnej hierarchii wartości.

Maciej Stuhr czekał 10 lat, żeby zmienić wizerunek „dobrego aktora”. Jak mówił podczas spotkania, ostatnio w roli złych charakterów obsadzani są aktorzy, którzy maja niebieskie oczy.

Na pytanie o dobro odpowiada, że paradoksalnie najlepszym tłem dla dobra jest zło – wtedy zaczyna się historia. Pytanie, czy choroba psychiczna – czy to ma być usprawiedliwienie dla pewnych zachowań?…

Na ekranie widzimy grzechy lub błędy – to są lekcje, żeby wiedzieć po której stanąć stronie.

Oglądanie czarnego charakteru z pozycji tzw. kanapy; nas to wprawdzie nie dotyczy, ale chcemy decydować, np. kto przeżyje. Często zadawane pytanie – czy zło przybierze inną twarz ?… Czy zwróci się w inną stronę?

Macieja Stuhra ciekawi i zastanawia obrazek tzw. dobrego sąsiada. Po tragedii zdziwieni sąsiedzi mówią dziennikarzom i policji: „Taki dobry był, „Dzień dobry mówił, uśmiechał się”.

Obraz trzeci

Lidia Duda „Pisklaki”

 

Troje siedmiolatków – rezolutna Zosia, niezależna Kinga i wrażliwy Oskar –  rozpoczyna naukę w szkole z internatem dla dzieci niewidomych i niedowidzących w Laskach. Dokument, który powstaje rodzi tyle wzruszenia, co czułości. Stąd też ta forma opisu – urywane zdania, nie przegadane frazy.

Musimy sobie ułożyć życie

One maja 7 lat

Zosia uczy się samodzielności przy mamie

Której mówi w pierwszych minutach filmu:

„I co ja zrobię, jak Ciebie nie będzie?”

Założenie przy realizacji filmu –

Dzieci wypełniają sobie nawzajem pustkę

Te pustkę wypełni rówieśnik

Jest współodczuwanie –

Sytuacje, kiedy mają czas dla siebie

Nie system, nie edukacja

Szkoła owszem ważna, sukcesy,

Przechodzą przez nie i budują siłę

Ale nie to jest najważniejsze.

”Zazwyczaj nie mam dużo materiału

Z prostej przyczyny – mam już doświadczenie

Nie potrzebuję tylu ujęć

Wiem, co chcę nagrać

Obstawiać określone sytuacje

Polować na nie…”

Ratunek tylko w drugim człowieku

W wymiarze mikro

Bardziej uważni na drugiego człowieka, współodczuwanie

Ludzie tworzą wojnę

Mikroświaty tworzymy na poziomie 7-latkow

Machanie rączkami – wyładowywanie energii, emocji

Stad tytuł „Pisklaki”

Dokument daje perełki; w fabule to by nie przeszło.

„Czułość to szukanie podobieństw” Tokarczuk

Szukanie tego, co nas łączy

Pytanie z widowni o

„Herkulesa” Lidii

Odpowiada, że drzemie w niej

potrzeba szukania historii,

Dzięki którym będzie mogła oddychać

Dlatego

„Robię to, co robię”-

„To pasja Panią napędza”.

O „Pisklakach” na koniec –

Empatia, czułość, to co wnosisz – to otrzymujesz – energia.

Kamera z punktu widzenia dziecka, nisko

Zawężony świat

Żeby uciec od dorosłych

Nie znają perspektywy dorosłego

Chcesz porozmawiać z dzieckiem

Ustaw oczy na poziomie jego oczu.