
23 Sie Kazimierz Dolny 30 lipca – 7 sierpnia 2022 Festiwal Filmowy Dwa Brzegi
Poza filmami mieliśmy okazję wziąć udział w spotkaniach z twórcami. Wywiady z osobami, które w jakiś sposób są związane z obejrzanym przed chwilą filmem ubogacają ten obraz. Nadają mu ramy. Czasem te ramy są piękniejsze od samego obrazu.
Festiwal filmowy w Kazimierzu Dolnym odbył się po raz szesnasty. W kuluarach szeptano „Kto wie, czy to nie ostatni festiwal”. To samo mówiono i pisano oficjalnie.
Dobrze się złożyło, że z pewnym opóźnieniem publikuję ten wpis. Kilka dni temu podano do oficjalnej wiadomości, że festiwal odbędzie się. Informacja ze strony https://www.dwabrzegi.pl/znamy-date-17-edycji-bnp-paribas-dwa-brzegi/
„Na 17. BNP Paribas Dwa Brzegi zapraszamy w dniach 29 lipca – 6 sierpnia 2023 roku”.
Poza filmami mieliśmy okazję wziąć udział w spotkaniach z twórcami. Wywiady z osobami, które w jakiś sposób są związane z obejrzanym przed chwilą filmem ubogacają ten obraz. Nadają mu ramy. Czasem te ramy są piękniejsze od samego obrazu.
Obraz pierwszy
Adam Woronowicz
Po filmie, w którym grał ks. Popiełuszkę miał obawy o zaszufladkowanie w jednej roli. Nie ziściły się, jest aktorem wielu ról, np. „Chrzest” Marcina Wrony,
„Rewers”, „Teściowie”, „Zupa nic”.
Po wzięciu udziału w jedynej reklamie z jego udziałem pojawiły się zabawne sytuacje – zaczepianie na ulicy, bo ludzie błyskawicznie identyfikują się z aktorem, który reklamuje piwo.
„Panie Adamie, jak ja czekam na kolejną reklamę z Pana udziałem”
Granie dobrej postaci daje funkcję terapeutyczną. Wbrew pozorom jest to trudniejsza rola do zagrania, bo zieje nudą. Łatwiej zagrać złą osobę, z reguły czarny charakter jest bardziej wyrazisty. Agresja – odwrotność czułości. Co wyniósł ze szkoły aktorskiej? „Nigdy nie rób tego ze względu na to, żeby Cię lubili. Rób tak, bo to jest sztuka aktorska”.
Po latach dociera do niego w pełni, co w szkole aktorskiej chcieli przekazać wykładowcy: Komorowska, Kucówna, Zapasiewicz, Holoubek, Łapicki. Przekazali mu obraz aktora-filozofa, króla, czasem błazna. Nauczyli myślenia o postaci, nie wyciskania z niej wszystkiego, co się da. Dali swoją obecność.
Obraz drugi
Maciej Stuhr
Rozmowy w kontekście „Behawiorysta” i „Skazany”.
Stuhr mówi „Czarny charakter nigdy nie jest czarny. Kryją się za tym braki miłości, ciepła, wsparcia”. Różni ludzie stają na drodze każdego człowieka.
Jacy ludzie i jakie piętno ci ludzie odcisną? Z reguły czarny charakter spotyka wyłącznie oprawców.
Aktorzy lubią grać kolorowe postaci, „szwarc” charakter, zły, gorszy, fałszywy…
Jednak to się zmienia. Ludzie funkcjonują w kręgu stereotypów, np. że dobro jest może nudne, bezbarwne, mało kolorowe.
Z obserwacji reżyserskiej jest to bardzo potrzebne, aby świat był zapełniony przez bohaterów o różnej hierarchii wartości.
Maciej Stuhr czekał 10 lat, żeby zmienić wizerunek „dobrego aktora”. Jak mówił podczas spotkania, ostatnio w roli złych charakterów obsadzani są aktorzy, którzy maja niebieskie oczy.
Na pytanie o dobro odpowiada, że paradoksalnie najlepszym tłem dla dobra jest zło – wtedy zaczyna się historia. Pytanie, czy choroba psychiczna – czy to ma być usprawiedliwienie dla pewnych zachowań?…
Na ekranie widzimy grzechy lub błędy – to są lekcje, żeby wiedzieć po której stanąć stronie.
Oglądanie czarnego charakteru z pozycji tzw. kanapy; nas to wprawdzie nie dotyczy, ale chcemy decydować, np. kto przeżyje. Często zadawane pytanie – czy zło przybierze inną twarz ?… Czy zwróci się w inną stronę?
Macieja Stuhra ciekawi i zastanawia obrazek tzw. dobrego sąsiada. Po tragedii zdziwieni sąsiedzi mówią dziennikarzom i policji: „Taki dobry był, „Dzień dobry mówił, uśmiechał się”.
Obraz trzeci
Lidia Duda „Pisklaki”
Troje siedmiolatków – rezolutna Zosia, niezależna Kinga i wrażliwy Oskar – rozpoczyna naukę w szkole z internatem dla dzieci niewidomych i niedowidzących w Laskach. Dokument, który powstaje rodzi tyle wzruszenia, co czułości. Stąd też ta forma opisu – urywane zdania, nie przegadane frazy.
Musimy sobie ułożyć życie
One maja 7 lat
Zosia uczy się samodzielności przy mamie
Której mówi w pierwszych minutach filmu:
„I co ja zrobię, jak Ciebie nie będzie?”
Założenie przy realizacji filmu –
Dzieci wypełniają sobie nawzajem pustkę
Te pustkę wypełni rówieśnik
Jest współodczuwanie –
Sytuacje, kiedy mają czas dla siebie
Nie system, nie edukacja
Szkoła owszem ważna, sukcesy,
Przechodzą przez nie i budują siłę
Ale nie to jest najważniejsze.
”Zazwyczaj nie mam dużo materiału
Z prostej przyczyny – mam już doświadczenie
Nie potrzebuję tylu ujęć
Wiem, co chcę nagrać
Obstawiać określone sytuacje
Polować na nie…”
Ratunek tylko w drugim człowieku
W wymiarze mikro
Bardziej uważni na drugiego człowieka, współodczuwanie
Ludzie tworzą wojnę
Mikroświaty tworzymy na poziomie 7-latkow
Machanie rączkami – wyładowywanie energii, emocji
Stad tytuł „Pisklaki”
Dokument daje perełki; w fabule to by nie przeszło.
„Czułość to szukanie podobieństw” Tokarczuk
Szukanie tego, co nas łączy
Pytanie z widowni o
„Herkulesa” Lidii
Odpowiada, że drzemie w niej
potrzeba szukania historii,
Dzięki którym będzie mogła oddychać
Dlatego
„Robię to, co robię”-
„To pasja Panią napędza”.
O „Pisklakach” na koniec –
Empatia, czułość, to co wnosisz – to otrzymujesz – energia.
Kamera z punktu widzenia dziecka, nisko
Zawężony świat
Żeby uciec od dorosłych
Nie znają perspektywy dorosłego
Chcesz porozmawiać z dzieckiem
Ustaw oczy na poziomie jego oczu.