17 Lis Spotkanie z tomikiem „Kufer cedru pełen” oraz zapowiedź „Kołowrotka”

Połączenie muzyki skrzypcowej, poezji i prozy poetyckiej

Biblioteka w centrum miasta. Pora, choć wieczorna jeszcze obfituje w korki na ulicach. Szum dochodzący zza okien zdawał się jednak nie zakłócać – jak to określiła Teresa, jedna z uczestniczek spotkania – tego spektaklu. Połączenie muzyki skrzypcowej, poezji i prozy poetyckiej wywołało emocje, którymi obficie i wzruszająco podzielili się czytelnicy. Listopadowy wieczór, choć pochmurny, został rozjaśniony ludźmi i ich zasłuchanymi twarzami.

Na spotkanie przyszło spore grono osób; pojawiły się z przeszłości dalszej, bliższej, z teraźniejszości. Bezwiednie dokonało się podsumowanie pewnego etapu życia. Podsumowanie poprzedniej, szczególnej, dość wymagającej pracy, ale takiej, która jednak i pomimo wszystko przynosiła mi radość. Świetnie wychwyciła to, że lubiłam swoją pracę Jadwiga. Tak, praca w hurtowni z kwiatami przynosiła mi satysfakcję; w przeciwnym wypadku nie spędziłabym na giełdzie szesnastu lat. Bo jednak i pomimo wszystko, czyli pomimo bycia w posiadaniu natury introwertyka, lubię ludzi. Lubię przebywać z ludźmi.

Takie spotkanie literackie to pewne wyzwanie z tego względu, że wśród ludzi lubię przebywać … w milczeniu. Lubię słuchać tego, co ma do powiedzenia mój rozmówca.

Tymczasem podczas własnego wieczoru poetyckiego moje powinności to – zabieranie głosu. Przemawianie. Recytacja, czytanie i interpretacja tekstu, słów, fraz, metafor. Psychicznym wsparciem była Joanna Prejzner, która w sposób niezwykły przeczytała wiersze z tomiku. Nie zrobiłabym tego lepiej. Muzyka, którą zaprezentowała Ania Wszystko O Muzyce pozwoliła oderwać się, przenieść w inne wymiary. To słowa innej uczestniczki, Liny.

Przedstawienie tomiku Kufer cedru pełen

Jedna z uczestniczek Jadwiga, poetka, malarka, animatorka kultury  dokonała wnikliwej i wzruszającej interpretacji  tomiku. Opowiedziała o swoich odczuciach na gorąco, zaraz po naszym wystąpieniu. Tak wiele potrafiła wyczytać pomiędzy wierszami. Więcej, niż mogłabym przypuszczać. Więcej, niż napisałam.

Dodam, że na swoje premierowe omówienie Kufer czekał dwa lata, bo pierwsze spotkanie literackie przerwała pandemia. Miało mieć ono miejsce 23 marca 2020r. Odwołano tydzień przed. Po odnowieniu pomysłu na spotkanie z tą samą biblioteką jestem obecnie na etapie ustalania terminu.

Obecność osób, o których wiedziałam, że mam ich pełne wsparcie była jak skała – trzymała mnie w pionie. Choć przychodziły momenty wzruszające, że wiotczałam jak brzoza. Niektóre osoby zobaczyłam … po kilku latach. Przyszli ci, których nie spodziewałam się, i to było niesamowite uczucie.

Relacje z bliskimi to największe szczęście i jednocześnie najtrudniejsze w realizacji. Jest to proces niczym uprawa kwiatu najurodziwszego, o najpiękniejszym zapachu. Rezultat dbania o bliskich sprawia, że relacje rozkwitają jak róża. Czasem i kolce mogą się pojawić, nic to … wszak miłość ci wszystko wybaczy. Gdy intencje są czyste i szczere nie ma miejsca na pretensje, na żale, na złości i zazdrości.

Zwyczajne rzeczy nabierają niezwyczajnej aury, światła, otoczki.

Premiera „Kołowrotka”

Ula poprosiła o zaprezentowanie wierszy z nowego tomiku, który swoją premierę mieć będzie na https://www.facebook.com/swiatecznetargiksiazki w dniu 19 listopada 2022r o godz.13:00, na co zapraszam serdecznie!

Przeczytałam kilka wierszy zamieszczonych w „Kołowrotku”. W nowych utworach dopatrzono się pewnego podobieństwa do poezji z pierwszego zbioru. Jadwiga zauważyła to natychmiast. „Małgosiu, Ty to się jednak nie wyspałaś. Ten niedobór snu w Tobie stale tkwi. W twoich wierszach to słychać, to Twoje niewyspanie”.

Za udział w dyskusji dziękuję Katarzynie Błaszczuk, Teresie Draus, Annie Kocór, Jadwidze Kupiszewskiej, Małgorzacie Matwij, Urszuli Płonka.